YUMRUTAŞ HAKKINDA*               Bitki Örtüsü Ve İklimi Yumrutaş Köyü deniz seviyesinden 200 m. yükseklikte olup, engebeli bir arazi yapısına  sahiptir. Düz arazisi yok denecek kadar azdır, en önemli yükseltileri; Evliya (Sinan Dede), Küp tepesi, Uzun Yokuş tepesi,           Purluk başı (Pilluk), Yapalak tepesi’  dir.           İrili ufaklı dereleri denize doğru akmaktadır. En önemlileri; Kuz deresi, Akçabel deresi, Tam deresi, Büyük dere, Küçük dere, Çağlayan deresi, Emirli deresi, Değirmen deresi   Köy sınırları içerisinde belli başlı, kayda değer bir göl yoktur.   Yumrutaş Köyünde boş arazi yoktur, Ya ağaçlıklı yada ekilen dikilen , işlenen araziler vardır. En önemli ağaçlıkları fındık bahçeleridir. Bunun yanında kümelenmiş kızılağaçlıklara rastlanır. Bilhassa fındık bahçeleri kenarlarında sınır hattı teşkil etmek suretiyle dikilmişlerdir.  Köyün ortak malı Evliya’da karışık  orman ağaçları mevcuttur (Meşe, Gürgen, Akçaağaç ,Kızılağaç gibi) . Yer yer kavak , ve akasya ağaçları da bulunur. Bunun yanında her bahçede elma , erik, dut, kiraz, armut, ıhlamur, ceviz, incir,vb. gibi meyve ağaçları da orman görünümündedir.            Yumrutaş Köyü tipik Karadeniz iklimi özelliğini taşımaktadır. Denize bakan yamaçlarda sahil iklimi hüküm sürer. En sıcak ay Ağustos, en soğuk ay da Ocak tır. İlkbahar ayları genellikle sis’li geçer. Hemen her mevsimde yeterinde yağmur yağar.   Ekonomik Durumu Ve Geçim Kaynakları Köyde oturan halkın çoğu geçimini fındık tarımı ile  sağlamaktadırlar. Tarla bitkilerinde  ilk sırayı mısır alır.Önceki yıllarda patates üretimi yapılsa da şuan itibari ile yok denecek kadar azdır , yapan ailelerde sadece kendi ihtiyacını karşılamak için köyün yüksek kesimlerine üç beş ocak tabirine yakın bir ekim yapmaktadır.   Yılın 12 ayı köyde ikamet eden ailelerde sıklıkla görülen evcil hayvan bakımı ve beslemesi son yıllarda oldukça azalmıştır. Daha çok emekli kesimin ikameti söz konusu olduğundan ihtiyaç amaçlı   hayvan sahipliği söz konusu değildir . Bunun yanında hayvancılığı ticari boyutta   yapan ailelerde vardır. Besi sığırcılığı ve koyunculuk gibi.    Bilhassa kadınların çabası ile sebzecilik gelişmiştir. Başlıca üretilen sebzeler; lahana , fasülye, patlıcan , biber, soğan, kabak, hıyar, domates, ıspanak, pazı, şalgam, turp, maydonoz    Köyde meyve üretimi de yabana atılmayacak ölçüde iyidir. Bunların başında;  elma, armut, kiraz, vişne, dut, ceviz, çilek, üzüm, incir, ayva, töngel gelir. Mandalina ve portakal limon gibi  turunçgilleride unutmamak lazım .   Bu ürünlerden aile içi tüketimde yararlanan köy halkı, pazarın yakın olmasından istifade ürettikleri sebze ve meyvelerin fazlasını da satmaktadır.             Arazinin dar oluşu halkı başka iş kollarına da yöneltmiştir. Bu nedenle köyde inşaat sektöründe çalışanların  sayısı bir hayli fazladır. İlçenin ve yakın köylerin inşaat ve imar işlerinin çoğunu Yumrutaş’ lı  müteahhit ve ustalar yapmaktadır. Ayrıca köy gençlerinin bir çoğu da denizcilik ve balıkçılıkla iştigaldir.   Ayrıca Yumrutaş’ın bağrından kopup yetişmiş kamu ve özelde hizmet veren nev_i şahsına münhasır; memurundan , milli sporcusuna ,  üstdüzey bürokratından , üst düzey askerine  (General)  kadar  geniş bir insan portföyü vardır.       * Bu Araştırma incelme yazısı  bir alıntıdır . Emekli Öğretmen Ekrem GÜNGÖR’ün 1983 yılı yaz seminerinde hazırladığı ‘’KÖY İNCELEMESİ’’ dosyasından alınıp güncellenerek yazı sahibinin izni ile burada yayınlanmıştır.Sevgili Babama  teşekkür ederim.