BIRAKIN ŞIMARSIN ARTIK! Toplumsal olarak en büyük meziyetlerimizden biri de tüketim toplumuna doğru hızla olan maceramızdır. Köy bakkalında satılan hazır suyu, yumurtayı, sütü alın da yufkanın hazırına varana kadar çevremizde olup bitene baktığımızda ne kadar tüketici olma yolunda yol kat ettiğimizi anlayabilirsiniz. Emek verilerek üretilen bir iş sonunda ortaya çıkan ürün tüketirken hiç düşünülmez. Nereden, nasıl, ne şekilde, ne zorluklarla ortaya çıktı. Üretimdeki zorluğu bilmeyen de tüketirken tükettiğinin kıymetini bilmez. Sorgulayıcı olmak gerekir bu noktada. Bu konuda birileri de çıkıp demiş ki üzümünü ye bağını sorma. Aslında toplumsal gelenekleri olan, Ahmet hocadan din eğitimi almış (diğer hocalarımızı da büyükler bilir) biz yumudaşlılara pek de uymayan bir söz. Biz yediğimiz üzümün nereden geldiğini sorgulamadan yiyebilecek kadar cesur değiliz ama bize birileri empoze edi vermiş. Tıpkı her şey gibi biz de değişmişiz. Tabi ki bu kadar laftan sonra ki yazacaklarımızdan alınanlar da olabilir ama ne yapalım eleştirenin, eleştiriye de açık olması gerekliliği ile şimdiden tümünü kabul ederek başlıyorum.   Birinin birileri için hazırladığı 2007 yılından beri ve “Bir gün toprağına döneceksin!” sloganı ile yayın hayatına başlayan ve şu anda içinde olduğunuz bu site de bir emeğin, bir çabanın ve bir uğraşının mahsulüdür. Bu üzüm de öyle ol demekle olmuyor tabi ki bir bağcısı var içini dolduran bir emek var. Öyle sayfa sayfa resimler, içinde aslımız var. Peki ya karşılığında bizden istenen ne? Amaç ne? Hiç de sanıldığı gibi bizlerden öyle büyük bir istek yok. Öyle reklam alanı falan da yok ki reklam istense. Belki birilerine göre çok da amatör. Ne bilim belki sıradan bulan da vardır. Belki adamın tipine gıcık olan, kendini sevmeyen de vardır. Herkesin beklentisi de farklı. Peki ya amaç ne o zaman. Sadece beğeni, edep sınırları içerisinde eleştiri, eş dost arkadaşların buluşturulması, köye özlemi olanlara köye gitme şansı olan birinden düzenli bilgi akışı ve onlarca amaç yazılabilir. Belki de asıl amaç bir zamanlar memleket özlemi yaşamış birinin yaptığı empati. Peki, bizler bu sitenin tüketicileri olarak ne yapıyoruz? Mesela ben siteye girdiğimde ziyaretçi defteri ve “Yeni” banlı yerlere girip kaçıyorum. İnanın çoğunuzun da öyle yaptığını biliyorum. Ha peki suç mu tabi ki değil ama ben tükettiğimiz şeyin kaynağını da biliyorum. Destek için yazılan mail adresi var öylece duruveren ve kayan yazılarla bezenmiş duruyor öylece orda. Peki ya destek noktasında her gün karşılaşma şansım olduğu halde ben de gereken desteği veremiyorum. Baktığımızda onca üyeye karşın sayısı az bir destekçi hepsi o kadar.   Bakın bu gün o kadar popüler sitelerin bile güncellemesi yapılmazken neredeyse her gün bir güncellemenin yapıldığı bu site yoğun bir çabanın eseri olduğuna inananlardanım. Bazılarımızın maillerini silemeye erindiği bir zamanda biri çıkıp bizlere sürekli bir enformasyon sağlaması kadar daha güzel ne olabilir. İşte bu takdir edilmesi gereken bir hizmet ve ben de tüm kalbimle teşekkür ediyor takdir hakkını da bağcıdan yaşça büyüklere bırakıyorum. Köyümüzdeki daha akıllıların tabiri ile biraz yağlı ballı bir yazı oldu ama olsun. Akıl verenin çok olduğu köyde böyle ballı yazılara da ihtiyaç olmalıdır. Her nedense sürekli eleştiren, tanımadığı kişiler hakkında fikir sahibi olabilen, oturduğu yerden kişilik tahlili yapabilen insanların bolca olduğu köyümüzde birilerinin de çıkıp yapılanları takdir etmesi gerekmez mi? Atalarımız mı demiş bilinmez ama bir çocuğun başarısı yanında metih edilmezmiş… Peki neden? Şımarır derler. Katılmak elde değil. Aksine bırakın o çocuk şımarsın ki daha çok şımarmak için daha da başarılı olsun. Ne kadar eleştirmek kolaysa başarıyı, doğru yapılanı takdir ederken de aynı bonkörlüğü gösterelim. Sizce sonuç ortadayken buna değmez mi? Saygılarımla. Ersin DİLBER 17.09.2009